بهترین اشعار برای تو که نیستی
به شانه هایم زدی تا تنهاییم را تکانده باشی. به چه دل خوش کردی؟ تکاندن برف از شانه های آدم برفی
ببین عشق دیوانه ی من چه کردی در ابریشم عادت آسوده بودم تو با حال پروانه من چه کردی ننوشیده از جام چشم تو مستم خمارست میخانه ی من چه کردی مگر لایق تکیه دادن نبودم تو با حسرت شانه ی من چه کردی مرا خسته کردی و خود خسته رفتی سفر کرده با خانه ی من چه کردی جهان من از گریه ات خیس باران تو با سقف کاشانه من چه کردی؟ افشین یداللهی درگیر من خواهی بود و تظاهر می کنی که نیستی... مقایسه تو را از پا در خواهد آورد "من" می دانم به کجای قلبت شلیک کرده ام "تو" دیگر خوب نخواهی شد... افشین یداللهی ارسالی از "دیانا" منتظر تنهای عزیز خسته تر از صدای من گریه ی بی صدای تو حیف که مانده پیش من خاطره ات بجای تو رفتی و آشنای تو بی تو غریب ماند و بس قلب شکسته اش ولی پاک و نجیب ماند وبس طعنه به ماجرا بزن اسم مرا صدا بزن قلب مرا ستاره کن دل به ستاره ها بزن تکیه به شانه ام بده دل به ترانه ام بده راوی آوارگی ام راه به خانه ام بده یکسره فتح می شوم با تو اگر خطر کنم سایه ی عشق می شوم با تو اگر سفر کنم شب شکن صد آینه با شب من چه می کنی این همه نور دالری و صحبت سایه می کنی وقت غروب آرزو بهت مرا نظاره کن با تو طلوع می کنم ولوله ای دوباره کن با تو چه فرق می کند زنده و مرده بودنم کاش خجل نباشم از زخم نخورده بودنم افشین یداللهی برگرفته از وبلاگ جایی برای شعر ... شعری برای تو ... دیوانه ای به دام جنونم کشید و رفت پس کوچه های قلب مرا جستجو نکرد اما مرا به عمق درونم کشید و رفت یک آسمان ستاره ی آتش گرفته را بر التهاب سرد قرونم کشید و رفت من در سکوت و بغض و شکایت ز سرنوشت خطی به روی بخت نگونم کشید و رفت تا از خیال گنگ رهایی رها شوم بانگی به گوش خواب سکونم کشید و رفت شاید به پاس حرمت ویرانه های عشق مرهم به زخم فاجعه گونم کشید و رفت تا از حصار حسرت رفتن گذر کنم رنجی به قدر کوچ کنونم کشید و رفت دیگر اسیر آن من بیگانه نیستم از خود چه عاشقانه برونم کشید و رفت افشین یداللهی کفر و ایمان چه به هم نزدیک است عشق هم در دل ما سردرگم مثل ویرانی و بهت مردم گیسویت تعزیتی از رویا شب طولانی خون تا فردا خون چرا در رگ من زنجیر است زخم من تشنه تر از شمشیر است مستم از جام تهی حیرانی باده نوشیده شده پنهانی عشق تو پشت جنون محو شده هوشیاریست مگو سهو شده من و رسوایی و این بار گناه تو و تنهایی و آن چشم سیاه از من تازه مسلمان بگذر بگذر از سر پیمان بگذر دین دیوانه بدین عشق تو شد جاده شک به یقین عشق تو شد مستم از جام تهی حیرانی باده نوشیده شده پنهانی افشین یداللهی وقتی گریبان عدم با دست خلقت می درید وقتی ابد چشم ترا پیش از ازل می آفرید وقتی زمین ناز ترا در آسمانها می کشید وقتی عطش طعم ترا با اشک هایم می چشید من عاشق چشمت شدم, نه عقل بود و نه دلی چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد آدم زمینی تر شد وعالم به آدم سجده کرد من بودم و چشمان تو, نه آتشی و نه گلی چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی افشین یداللهی دلخوش به فانوسم نکن، اینجا مگر خورشید نیست با حس ویرانی بیا تا بشکند دیوار من چیزی نگفتن بهتر از تکرار طوطی وار من بی جستجو ایمان ما از جنس عادت می شود حتی عبادت بی عمل وهم سعادت می شود با عشق آنسوی خطر جائی برای ترس نیست در انتهای موعظه دیگر مجال درس نیست کافر اگر عاشق شود بی پرده مومن می شود چیزی شبیه معجزه با عشق ممکن می شود افشین یداللهی گاهی مسیر جاده به بن بست می رود گاهی تمام حادثه از دست می رود گاهی همان کسی که دم از عقل می زند در راه هوشیاری خود مست می رود گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست وقتی که قلب خون شده بشکست می رود اول اگر چه با سخن از عشق آمده آخر خلاف آنچه که گفته است می رود وای از غرور تازه به دوران رسیده ای وقتی میان طایفه ای پست می رود هر چند مضحک است و پر از خنده های تلخ بر ما هر آنچه لایقمان هست می رود گاهی کسی نشسته که غوغا به پا کند وقتی غبار معرکه بنشست می رود اینجا یکی برای خودش حکم می دهد آن دیگری همیشه به پیوست می رود این لحظه ها که قیمت قد کمان ماست تیریست بی نشانه که از شصت می رود بیراهه ها به مقصد خود ساده می رسند اما مسیر جاده به بن بست می رود افشین یداللهی
برچسب‌ها: افشین یداللهی
برچسب‌ها: افشین یداللهی
برچسب‌ها: افشین یداللهی
برچسب‌ها: افشین یداللهی
برچسب‌ها: افشین یداللهی
برچسب‌ها: افشین یداللهی
برچسب‌ها: افشین یداللهی
برچسب‌ها: افشین یداللهی