من به کوی تو پریشان بودم

                                 کوچه ی حسرت و نا امیدی

تو از آن پنجره ی بی دردی

                                 هیچ احوال مرا پرسیدی

گرچه دزدیده نگاهت کردم

                                 تو نگاه از مژه می دزدیدی

در خیابان تو لنگان بودم

                                 تو به لنگیدن من خندیدی

کاش یک لحظه به جای خنده

                                 کفشهای منو می پوشیدی

مسعود اصغر پور