بهترین اشعار برای تو که نیستی
به شانه هایم زدی تا تنهاییم را تکانده باشی. به چه دل خوش کردی؟ تکاندن برف از شانه های آدم برفی
دوست میدارم که با خویشان خود بیگانه باشم همدم عقلم چرا همصحبت دیوانه باشم دل به هر کس کی سپارم من در دلها مقیم تا نتوانم شمع مجلس شد چرا پروانه باشم آزمودم آشنایان را فغان از آشنایی آرزومندم که با هر آشنا بیگانه باشم مرغ خوشخوانم وگر در حلقه زاغان نشینم کی توانم لحظه ای در نغمه مستانه باشم مردمی گم شد میان آشنایان از تو پرسم با چنین نامردمان بیگانه باشم یا نباشم مهدی سهیلی به كه بايد دل بست؟ به كه شايد دل بست؟ سينه ها جای محبت، همه از كينه پر است. هيچكس نيست كه فرياد پر از مهر تو را ـ گرم، پاسخ گويد نيست يك تن كه در اين راه غم آلوده عمر ـ قدمي، راه محبت پويد ******* خط پيشانی هر جمع، خط تنهائيست همه گلچين گل امروزند ـ در نگاه من و تو حسرت بی فردائيست. ******* به كه بايد دل بست ؟ به كه شايد دل بست ؟ نقش هر خنده كه بر روی لبی مي شكفد ـ نقشه یی شيطانيست در نگاهی كه تو را وسوسه عشق دهد ـ حيله پنهانيست . ******* زير لب زمزمه شادی مردم برخاست ـ هر كجا مرد توانائی بر خاك نشست پرچم فتح بر افرازد در خاطر خلق ـ هر زمان بر رخ تو هاله زند گرد شكست به كه بايد دل بست؟ به كه شايد دل بست؟ ******* خنده ها می شكفد بر لبها ـ تا كه اشكی شكفد بر سر مژگان كسی همه بر درد كسان می نگرند ـ ليك دستی نبرند از پی درمان كسی ******* از وفا نام مبر، آنكه وفاخوست، كجاست ؟ ريشه عشق، فسرد واژه دوست، گريخت سخن از دوست مگو، عشق كجا ؟ دوست كجاست ؟ ******* دست گرمی كه زمهر ـ بفشارد دستت ـ در همه شهر مجوی گل اگر در دل باغ ـ بر تو لبخند زند ـ بنگرش، ليك مبوی لب گرمی كه ز عشق ـ ننشيند به لبت ـ به همه عمر، مخواه سخنی كز سر راز ـ زده در جانت چنگ ـ به لبت نيز، مگو ******* چاه هم با من و تو بيگانه است نی صد بند برون آيد از آن، راز تو را فاش كند درد دل گر بسر چاه كنی خنده ها بر غم تو دختر مهتاب زند گر شبی از سر غم آه كنی . ******* درد اگر سينه شكافد، نفسی بانگ مزن درد خود را به دل چاه مگو استخوان تو اگر آب كند آتش غم ـ آب شو، « آه » مگو . ******* ديده بر دوز بدين بام بلند مهر و مه را بنگر سكه زرد و سپيدی كه به سقف فلك است سكه نيرنگ است سكه ای بهر فريب من و تست سكه صد رنگ است ******* ما همه كودك خرديم و همين زال فلك با چنين سكه زرد ـ و همين سكه سيمين سپيد ـ می فريبد ما را هر زمان ديده ام اين گنبد خضرای بلند ـ گفته ام با دل خويش: مزرع سبز فلك ديدم و بس نيرنگش نتوانم كه گريزم نفسی از چنگش آسمان با من و ما بيگانه زن و فرزند و در و بام و هوا بيگانه « خويش » در راه نفاق ـ « دوست » در كار فريب ـ « آشنا » بيگانه ******* شاخه عشق، شكست آهوی مهر، گريخت تار پيوند، گسست به كه بايد دل بست ؟ به كه شايد دل بست ؟ مهدی سهیلی ارسالی از نازنین عزیز
برچسبها: مهدی سهیلی
برچسبها: مهدی سهیلی
سخن ها خفته در چشمم نگاهم صد زبان دارد
سیه چشما! مگر طرز نگاهم را نمی بینی
سیه مژگان من! موی سپیدم را نگاهی کن
سپید اندام من! روز سیاهم را نمی بینی
پریشانم ! دل حسرت نصیبم را نمی جویی
پشیمانم ! نگاه عذر خواهم را نمی بینی
گناهم چیست جز عشق تو روی از من چه میپوشی؟
مگر ای ماه! چشم بی گناهم را نمی بینی؟
برچسبها: مهدی سهیلی